Þá er botninum náð

Ekki þó þannig meint að botninn sé að blogga heldur er botninum í verkefnaskrifum náð þegar ég læt loksins af því verða að blogga þegar ég á að vera að gera eitthvað allt annað. Það er, skrifa verkefni. Verkefnið sem ég er að vinna með fjórum skandinavískum ungmeyjum. Við erum svona 'tím' - fjórar ungmeyjar og þreytta konan. Ef það er ekki augljóst þá er ég þreytta konan.

Er komin með skjálfta af koffíntöflunum sem ég tók áðan og er enn flökurt af syfju. Hélt reyndar áðan að það væri kominn jarðskjálfti, en á sekúndubrotinu sem það tók mig að gera mér grein fyrir að líklega væri ekki kominn jarðskjálfti í Frederiksberg (veit ekki til þess að flekarnir skarist mikið undir mér hérna)komst ég að niðurstöðu. Ég stend nánast ofan á neðanjarðarlestarkerfinu. Snillingur.

Verkefnaskil 6. júní. Held þetta hafist. Leiðbeinandinn okkar komst vel að orði þegar hann vitnaði í Calvin and Hobbes. Calvin á að gera verkefni fyrir skólann og mamma hans er að hvetja hann til að koma sér að verki:

Calvin: "I just need to get in the right frame of mind"

Mamman: "And which frame of mind is that?"

Calvin: "Blind panic!"