Bakk í bakinu

Sit hér og reyni að finna stellingu sem gerir ekki vont - ég meina er ekki sársaukafull! Er orðin svo dönsk skiljiði, get næstum ekki fundið út úr því að tala íslensk. Er farin að taka fötin af, lána bækur á bókasafninu, segja hæ þegar ég kveð og senda börnin með matkassa í skólann. Iss.

Á semsagt að vera í vinnunni núna en tókst að hreyfa mig eitthvað vitlaust og get því lítið hreyft mig. Frekar hallærislegt að tilkynna sig veika á öðrum vinnudegi eftir næstum fjögurra vikna sumarfrí, en svona er lífið.

Ég hlakka til að byrja í skólanum og láta reyna á sellurnar aftur. Ætla að sjálfsögðu að vera óhemju samviskusöm, lesa alltaf heima og mæta í alla tíma - eins og við upphaf allra minna skólaanna hingað til. Sjáum hvernig til tekst í þetta skiptið.

Ég hef fundið löngun undanfarið til að vera í íslenskri náttúru. Veit ekki hvaðan þetta kemur. Bara hellist yfir mann sisvona. Hvað veldur? Danmörk er nú voðalega náttúrulaus eitthvað, það verður bara að viðurkennast. Allt bara grænt og flatt og maður fær alveg kitl í magann við að keyra niður smá brekku. Mig langar upp á jökul og fjall og sjá foss og labba um í Þórsmörk. Svona til dæmis. Hef hingað haldið mig við Reykjavík City (ef Grafarholtið er talið með!) þegar ég er á landinu en stefni út fyrir borgarmörkin næst. Jamm.

 

Athugasemdir

[Manuela (IP-tala skráð) 4.9.2007 kl. 10:45]

verðuru memm í fimmvörðuháls eða laugavegsferð næsta sumar, er að reyna smala saman vinum og vandamönnum með ; )...maja og maggi eru (held ég) með...takk fyrir síðast